Tentamens en op reis

4 weken geleden schreef ik over de belevenissen in Torres del Paine en Argentinië. De afgelopen vier weken waren een roes. Het besef naderde dat de laatste weken alweer aan waren gebroken met de mensen met wie ik dagelijks leefde. Veel mensen gaan immers ook reizen rond deze tijd dus wellicht gaan we elkaar niet meer zien. Laat ik proberen 4 weken kort samen te vatten.

Leuk was dat de vriendin van een Amerikaanse vriend op bezoek kwam. Dat was een excuus om haar veel van de stad te laten zien, waaronder ook de mooie barre en discotheken vallen. Eigenlijk was het meest memorabel dat op haar laatste avond, een maandagavond, naar een bar gingen om Terremotos te drinken, wat op echt een mega slecht idee is op maandagavond te meer omdat ik op dinsdagmorgen 8.30 op de universiteit present diende te zijn. Na 3 terremotos lagen we gezamenlijk helemaal ondersteboven. Die dingen zijn echt zo sterk. Al zingend liepen we door een, niet al te beste, wijk van Santiago. Het bewuste nummer dat we en groupe ten tonele brachten ben ik even vergeten maar het was van de Red Hot Chili Peppers. Niet zo interessant, maar wat wilde het toeval dat we een café voorbij liepen waar ze exact hetzelfde nummer draaiden. Plannen om naar huis te gaan werden toen per direct afgebroken en de nacht werd in het des betreffende café voortgezet. Na 2 uur slaap was de ochtend in de collegezaal erg zwaar...

Daarna moest ik echt even aan de bakq, de examens kwamen eraan en ik had 4 opdrachten te maken, allen in het Spaans. Niet dat de opdrachten nou zo moeilijk waren an sich, maar in het Spaans wel. Het aardige is echter om te zien dat ik nog steeds echt veel progressie maak in het Spaans. Bijvoorbeeld een mailtje typen in het Spaans gaat zonder woordenboek en is zo gedaan. Dat was 2 maanden geleden wel anders. Ik denk dat het aardig Spaans kunnen, buiten de unieke ervaring, het meest waardevolle is wat ik aan dit geweldige avontuur overhoud.

'De afgelopen week waren de afsluitende tentamens. Omdat ik deze zaterdag geen tijd had besloot ik vorige week zaterdag mijn afscheidsfeestje te geven. Veel mensen ga ik immers na de reis en de examens niet meer zien. Nou, dat feest was vrij legendarisch. De opkomst was groter dan verwacht en het was echt geniaal. Geweldig om te zien dat er uiteindelijk met zo'n 10 nationaliteiten gechilld en gefeest wordt. Zo zie je maar wat voor verscheidenheid aan contacten je aan 5 maanden Santiago overhoudt.

Toen de examens, die gingen eigenlijk wel vrij aardig. Maar eigenlijk is het helemaal niet meer belangrijk. Ik sta op het punt om met twee vrienden te reizen richting het noorden van Chili, Bolivia en Peru. 4 weken lang de wijde wereld in. Ik kan niet wachten. De koffers zijn gepakt. Dat het een prachttijd moge worden. Hopelijk kan ik jullie een beetje up-to-date houden gedurende de reis.

Rick