Het goede leven
Blijf op de hoogte en volg Rick
18 Maart 2013 | Chili, Santiago de Chile
Hee mensen,
Het vervelende van goede voornemens is dat je ze moet nakomen. Ik doel hiermee op mijn ‘belofte’ om meer te bloggen maar door oorzaken zoals studie, het doen van mooie dingen een een recente zaterdagse brakheid waar je de hoofdletter U tegen zegt heb ik deze belofte niet in kunnen lossen. Welja, beter laat dan nooit.
Dus, mijn laatste blog stamde van 7 maart. Het eerste noemenswaardige wat het daaropvolgende weekend gebeurde was een poolparty iets buiten Santiago. Lekker chillen na de eerste collegeweek in het zonnetje in een zwembad, waarbij ik er uiteraard voor zorgde dat een apetijtelijke jongedame mijn blank, gevoelig ruggetje insmeerde. Geheel uit eigenbelang, dat zeker. Ook niet onbelangrijk was dat er gratis Pisco was (voor het bier moest je betalen). Om toch het Hollandsche vooroordeel van extreme gierigheid niet te ondermijnen heb ik uiteraard alleen maar Pisco mijn slokdarm laten enteren. Oja, het was ook erg gezellig, zo gezellig zelfs dat ik – nogmaals: uiteraard in het Spaans – over de Chileense politiek heb lopen lullen (of was het lallen?) met een aantal zeer relaxte Chilenen.
Zondag was het eindelijk tijd om Cerro San Cristoval te beklimmen. Deze berg van zo’n 300 meter hoog ligt in het midden van de stad, tegen de wijk Bellavista aan waar ik over in mijn eerdere blogs over sprak. Dat betekent, met alle stoplichten tegen, zo’n 20 minuten lopen vanaf mijn huis naar de voet van deze berg. Mijn Australische maatje, echt een geniale vent, en ik besloten vervolgens de steile route te pakken. Nu is dat fysiek niet zo uitdagend, we hebben beide een prima conditie, maar met een felle zo’n op je bolus zweet je je helemaal kapot. Na nog eens 20 minuten ben je echter boven en wat je dan te zien krijgt... fenomenaal. Een bruisende stad van ruim 6 miljoen mensen ligt werkelijk aan je voeten en een aantal reuzen van het Andesgebergte omhelzen de stad om het nooit meer los te laten. Natuurlijk wist ik dit van te voren maar om dit met eigen ogen te zien is echt schitterend en ik denk vrij uniek op deze aarde, zoals meer dingen uniek zijn hier in Chili. Dat zal echter nog ontdekt moeten worden als we echt diep het zuiden in gaan (de plannen liggen er maar een goed tijdslot vinden is nog lastig).
Maandag was ik vrij maar heb ik netjes een flink portie huiswerk gedaan. Ik vind het nogal belangrijk om dit goed bij te houden aangezien ik in het Spaans moet lezen en schrijven. Eigenlijk is dit de beste manier voor het opkrikken van je vocabulair. De meeste Chilenen spreken te onduidelijk om echt nieuwe woorden te kunnen onderscheiden en vervolgens te onthouden. Dit zal ook een gebrek van ervaring zijn. Dinsdag, woensdag en donderdag waren er colleges, de één makkelijker te volgen dan de ander. Niet zozeer vanwege de inhoud maar vanwege het verschil in spreken tussen de docenten. Bij de één snap je er bij vlagen de ballen van, zeker als je na een uur focussen te moe bent om nog goed op te letten. De colleges duren namelijk 1 uur en 20 minuten (minus de tijd dat de docent te laat is uiteraard, wat – niet verrassend – nogal vaak voorkomt). Bij anderen gaat het redelijk goed of in ieder geval heb ik de ‘big picture’ te pakken. Aardig is overigens dat ik een vak heb gekozen – ‘orderhandelingsstrategie’ vrij vertaald naar het Nederlands – waarin we daadwerkelijk onderhandelingen moeten voeren over bijvoorbeeld een overname van een aandelenpakket. Vanzelfsprekend is dit geweldig voor je Spaans als je dit met een Chileen moet doen.
Vrijdag jl. was onze eerste ‘echte huisavond’ waarbij we met onze verdieping gezamelijk kookten en waarbij onze HuisBask ‘Javi’ – Owé als je hem Spanjaard noemt, hij komt verdomme uit Bilbao – 10 (tien, TIEN!!) liter sangria maakte wat op 2 liter per persoon neerkomt. Beeld je vervolgens in dat je dat (goddelijke) spul wegdrinkt als water en je IQ daalt op dat moment tot een absoluut minimum. Uiteindelijk vergezelden onze vrienden van de twee andere verdiepingen ons, inclusief aanhang, en het was tijd om met zeker 20 man Bellavista onveilig te maken. Ter info: dat is aardig gelukt.
Het resultaat was een epische brakheid op zaterdag. Behalve het aandel Sangria had ook een vriendelijke klusjesman, laten we hem voor het gemak Juan noemen, daar een flink aandeel in. Juan vond het namelijk nodig om op hemelsbreed drie meter afstand van mijn raam vanaf 10 uur in de morgen met een hamer in de weer te zijn. Combineer dit feit met de eerder genoemde sangria en een verzengende hitte en je weet dat ‘the day after’ niet prettig zal zijn.
Gisteren was ik hersteld na 13 (!!!) uur slaap, ja het was echt nodig, en stond de dag in het teken van huiswerk en, een goed glas wijn drinken in de bar ‘Boca Náriz’ wat letterlijk ‘Lip, Neus’ betekent. Hier hebben ze maarliefst 250 louter Chileense wijnen liggen. Pap, mam, ik verzeker jullie dat we ons hier een avondje uitstekend gaan vermaken.
En nu zit ik weer op Cátolica, de universiteit, om wat opgaven te maken en eens kijken of ik weer met wat Chilenen kan ouwehoeren.
Hopelijk weer een onderhoudende update en tot snel, al zal ik niks meer beloven...
Rick
Het vervelende van goede voornemens is dat je ze moet nakomen. Ik doel hiermee op mijn ‘belofte’ om meer te bloggen maar door oorzaken zoals studie, het doen van mooie dingen een een recente zaterdagse brakheid waar je de hoofdletter U tegen zegt heb ik deze belofte niet in kunnen lossen. Welja, beter laat dan nooit.
Dus, mijn laatste blog stamde van 7 maart. Het eerste noemenswaardige wat het daaropvolgende weekend gebeurde was een poolparty iets buiten Santiago. Lekker chillen na de eerste collegeweek in het zonnetje in een zwembad, waarbij ik er uiteraard voor zorgde dat een apetijtelijke jongedame mijn blank, gevoelig ruggetje insmeerde. Geheel uit eigenbelang, dat zeker. Ook niet onbelangrijk was dat er gratis Pisco was (voor het bier moest je betalen). Om toch het Hollandsche vooroordeel van extreme gierigheid niet te ondermijnen heb ik uiteraard alleen maar Pisco mijn slokdarm laten enteren. Oja, het was ook erg gezellig, zo gezellig zelfs dat ik – nogmaals: uiteraard in het Spaans – over de Chileense politiek heb lopen lullen (of was het lallen?) met een aantal zeer relaxte Chilenen.
Zondag was het eindelijk tijd om Cerro San Cristoval te beklimmen. Deze berg van zo’n 300 meter hoog ligt in het midden van de stad, tegen de wijk Bellavista aan waar ik over in mijn eerdere blogs over sprak. Dat betekent, met alle stoplichten tegen, zo’n 20 minuten lopen vanaf mijn huis naar de voet van deze berg. Mijn Australische maatje, echt een geniale vent, en ik besloten vervolgens de steile route te pakken. Nu is dat fysiek niet zo uitdagend, we hebben beide een prima conditie, maar met een felle zo’n op je bolus zweet je je helemaal kapot. Na nog eens 20 minuten ben je echter boven en wat je dan te zien krijgt... fenomenaal. Een bruisende stad van ruim 6 miljoen mensen ligt werkelijk aan je voeten en een aantal reuzen van het Andesgebergte omhelzen de stad om het nooit meer los te laten. Natuurlijk wist ik dit van te voren maar om dit met eigen ogen te zien is echt schitterend en ik denk vrij uniek op deze aarde, zoals meer dingen uniek zijn hier in Chili. Dat zal echter nog ontdekt moeten worden als we echt diep het zuiden in gaan (de plannen liggen er maar een goed tijdslot vinden is nog lastig).
Maandag was ik vrij maar heb ik netjes een flink portie huiswerk gedaan. Ik vind het nogal belangrijk om dit goed bij te houden aangezien ik in het Spaans moet lezen en schrijven. Eigenlijk is dit de beste manier voor het opkrikken van je vocabulair. De meeste Chilenen spreken te onduidelijk om echt nieuwe woorden te kunnen onderscheiden en vervolgens te onthouden. Dit zal ook een gebrek van ervaring zijn. Dinsdag, woensdag en donderdag waren er colleges, de één makkelijker te volgen dan de ander. Niet zozeer vanwege de inhoud maar vanwege het verschil in spreken tussen de docenten. Bij de één snap je er bij vlagen de ballen van, zeker als je na een uur focussen te moe bent om nog goed op te letten. De colleges duren namelijk 1 uur en 20 minuten (minus de tijd dat de docent te laat is uiteraard, wat – niet verrassend – nogal vaak voorkomt). Bij anderen gaat het redelijk goed of in ieder geval heb ik de ‘big picture’ te pakken. Aardig is overigens dat ik een vak heb gekozen – ‘orderhandelingsstrategie’ vrij vertaald naar het Nederlands – waarin we daadwerkelijk onderhandelingen moeten voeren over bijvoorbeeld een overname van een aandelenpakket. Vanzelfsprekend is dit geweldig voor je Spaans als je dit met een Chileen moet doen.
Vrijdag jl. was onze eerste ‘echte huisavond’ waarbij we met onze verdieping gezamelijk kookten en waarbij onze HuisBask ‘Javi’ – Owé als je hem Spanjaard noemt, hij komt verdomme uit Bilbao – 10 (tien, TIEN!!) liter sangria maakte wat op 2 liter per persoon neerkomt. Beeld je vervolgens in dat je dat (goddelijke) spul wegdrinkt als water en je IQ daalt op dat moment tot een absoluut minimum. Uiteindelijk vergezelden onze vrienden van de twee andere verdiepingen ons, inclusief aanhang, en het was tijd om met zeker 20 man Bellavista onveilig te maken. Ter info: dat is aardig gelukt.
Het resultaat was een epische brakheid op zaterdag. Behalve het aandel Sangria had ook een vriendelijke klusjesman, laten we hem voor het gemak Juan noemen, daar een flink aandeel in. Juan vond het namelijk nodig om op hemelsbreed drie meter afstand van mijn raam vanaf 10 uur in de morgen met een hamer in de weer te zijn. Combineer dit feit met de eerder genoemde sangria en een verzengende hitte en je weet dat ‘the day after’ niet prettig zal zijn.
Gisteren was ik hersteld na 13 (!!!) uur slaap, ja het was echt nodig, en stond de dag in het teken van huiswerk en, een goed glas wijn drinken in de bar ‘Boca Náriz’ wat letterlijk ‘Lip, Neus’ betekent. Hier hebben ze maarliefst 250 louter Chileense wijnen liggen. Pap, mam, ik verzeker jullie dat we ons hier een avondje uitstekend gaan vermaken.
En nu zit ik weer op Cátolica, de universiteit, om wat opgaven te maken en eens kijken of ik weer met wat Chilenen kan ouwehoeren.
Hopelijk weer een onderhoudende update en tot snel, al zal ik niks meer beloven...
Rick
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
