Van lang leve de lol naar hard werken

Hallo daar!

Tijd voor een derde verslag. Toen ik zaterdag mijn verslag poste kwam er in ‘los noticias’, het nieuws, dat een gigantische modderstroom in het binnenland er voor had gezorgd dat vier miljoen (koekoek) ‘Santiagueños´ - inwoners van Santiago – zonder water zaten. Het blijft eenmaal Zuid-Amerika dus dit soort dingen kunnen gebeuren. Dat hield in dat in het hostel, waar ik toen verbleef, er maar ‘baño’ – een douche met aangrenzende plee (ja mensen: volgens Jort Kelder heurt dat zo) – in gebruik. Nu is dat te overzien maar een groter probleem waren de dichte supermarkten en de de bijna overal dichte restaurants en bars. Alsnog een dag vasten dus zonder carnaval gevierd te hebben. Althans dat dachten we – ik incluis een Zweed en Braziliaan uit het hostel die op doorreis waren – totdat er ergens in een steegje een soort van snackbarretje open was. Voor 1500 pesos Chilenos per persoon (circa 2,5 euro) wisten we daar per persoon twee ‘completos Italianos’ voor op de kop te tikken en een glas bier. Waarschijnlijk klinkt dat eerste je niet zo bekend in de oren dus een korte uitleg. Een Completo Italiano is een hotdog met tomaten, mayo en ...... avocado die met respectievelijk de kleuren rood, wit en groen een Italiaanse vlag creeeren, vandaar de naam. In Chili zijn ze gek op deze dingen en ik moet zeggen, ik ook. Het eindstation van die dag was het hostel alwaar een aantal koude biertjes die we eerder op de dag hadden gekocht ons op stonden te wachten. Na 5 uur praten over voetbal, dat houd je wel vol met een zweed maar voornamelijk een Braziliaan, was het bedtijd.

De dag des Heeres begon nog altijd zonder water. Zou hij dat zo gewild hebben? Het betekende echter dat er opnieuw veel dicht was in Santiago behalve de... musea. Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik kunstanalfabeet ben maar het feit dat er eigenlijk weinig te doen was in de stad, plus het feit dat de musea op zondag gratis zijn hier haalde mij toch over. Gezegd moet worden, de twee musea die ik met mijnheer Zweed en Braziliaan heb bezocht waren echt prima. Het was echter tijd om naar bed te gaan redelijk vroeg op de avond omdat om 7 uur het wekkertje zou gaan voor de eerste Spaanse cursus.

En deze wekker ging tot mijn blijdschap af. Heerlijk, 7 uur. Na een nogal hectische metrorit – ik kan hier echt een A4’tje over volkalken – wegens het vage systeem dat ze hier in de spits hanteren, kwam ik om 8:45 aan in de les, een kwartier te laat.... In Nederland. Hier is het woord punctualiteit niet namelijk niet uitgevonden. Het volgende wat je dan meestal gaat doen is zitten in het lokaal. Nu is dat normaal niet een erg boeiende bezigheid om te vermelden maar ik was nogal verrast toen ik mijn benen even strekte nadat ik hat plaatsgenomen. Een enorme kreet galmde door het klaslokaal. Wat bleek: ik had mijn voeten met iets te veel geweld geparkeerd op een (straat)hond die het een goed idee vond om in het lokaal van een universiteit zijn siesta te beginnen rond 8:45. Ook dat soort dingen kunnen alleen in Zuid-Amerika denk ik. Van dat soort dingen kan ik dus echt genieten hier. Het onvoorspelbare, dingen die je in het goed georganiseerde Nederland nooit zal aantreffen.
De cursus begon met een toets om zo de Spaanse klunzen van de totale analfabeten te onderscheiden. Op de een of andere manier ben ik in de eerste groep terecht gekomen. Hier ligt het niveau aardig hoog, zo blijkt nu. Dat betekent aanpoten, pittig huiswerk, en zeer geconcentreerd zijn gedurende de les van 8:30 tot en met 12:50, of ‘iets’ later. Het komt er daarom op neer dat lang leve de lol de komende 3 weken doordeweeks voorbij is en het hard werken wordt. Dat is niet erg omdat nu het belangrijkste is om mijn Spaans naar een acceptabel niveau te helpen. De rest van de tijd hier zal me dit namelijk enorm veel profijt opleveren.

De laatste 48 uur bestaan dus voornamelijk uit studeren en oja, het intrekken van mijn vaste appartement die echt fantastisch chill is en goed gesitueerd. In de loop van de week trekken een aantal anderen eveneens in waardoor mijn verdieping met 5 man, inclusief ik, vol komt te zitten. Omdat het gebouw 3 van dit soort verdiepingen telt, zijn we, als het semester daadwerkelijk hier begint met zijn 15’en. Ik ben erg benieuwd of we met zoveel mensen uit zoveel verschillende culturen (van Panama tot Duitsland) er iets moois van kunnen maken. Ik heb er vertrouwen in. Eerst ga ik maar eens slapen. Morgen om 7 uur is het weer feest.

Adios!