De eerste echte vooruitgang in het Spaans.

Hee daar!

Verslag vier vanaf hier. Het is zaterdagnacht. Ik probeer even wat op te schrijven omdat ik vermoed dat ik de komende week, gezien de intensiviteit van de Spaanse cursus, waarschijnlijk redelijk off-line ben.
Donderdag kwam de eerste andere huisgenoot definitief intrekken op deze verdieping (een ander die is nu op vakantie dus die is feitelijk al ingetrokken maar niet aanwezig), een Braziliaanse, Bruna. Echt, wat een topwijf is dat. We spreken eigenlijk alleen maar Spaans, naast Engels spreekt ze dat namelijk al. Erg goed, want ik begin nu echt wel stapjes te maken. Voornamelijk het feit dat ik me steeds comfortabeler voel bij het Spaans spreken, ook al is het op een houtje-touwtje manier bij vlagen, doet al een hoop wonderen. Weet ik een woord niet in het Spaans dan kan dat stukje in het Engels, inclusief Spaanse vertaling uiteraard. Echt fantastisch dat ze zo geduldig is.

Darnaast heb ik donderdagavond gegeten met een chica Hollandesa, Laura, die ik op de dag van aankomst tegen het lijf was gelopen in de bar. We hadden tijdens het eten een plan gemaakt om dit weekend naar de kust te gaan naar het plaatsje Pichelimu zo’n 2 uur ten zuidwesten van Santiago. Helaas was ze al wat ziekjes en dat is verergerd dus hebben we dit plan moeten afblazen. Jammer, maar er komt vast een moment dat we dit inhalen. Overigens over dat eten: voor nog geen 5 euro per persoon zaten we mutje mutje vol middels een soort van gigahamburger. In plaats van de hamburger zaten er echter verscheidene stukken vlees in. Pap, mam, als jullie dit lezen: wanneer jullie in april hier zijn gaan we hier zeker naar toe.

De vrijdag was fantastisch al was het alleen omdat het de laatste Spaanse les van deze week was. Ik was het namelijk echt even beu, 4 uur intensief als een zombie proberen zoveel mogelijk op te pikken. Daar dacht de rest van de klas hetzelfde over waardoor het plan werd gemaakt om vrijdagavond bij twee Denen, Mikkel en Christa, te gaan chillen om vervolgens Santiago onveilig maken. Voordat ik daar echter naar toe ging hebben een Bruna, twee vriendinnen van haar en ik een barbacue meegepakt bij het aangrenzende hostel, waar ik mijn eerste nachten heb doorgebracht. Als bewoner van ons complex ben je daar namelijk alijd welkom. Super nice, want zo kom je met constant nieuwe mensen in contact. Hoe gezellig dit ook was, ik moest hem echt doorstiften naar ons ‘klassenfeestje’. Eenmaal aangekomen waren zo’n 15 man aanwezig en echt, het was geweldig. Eindelijk ontmoetten we elkaar in een ontspannen sfeer, Na een aantal piscola’s was het tijd om naar de eindbestemming te gaan, een best hippe tent in Bellavista. Aldaar heb ik mijn Spaans weer iets verbeterd door – ik ben natuurlijk niet achterlijk – met de lokale chica’s aldaar te praten (overigens zeer aan te raden om ook met ze te dansen :)).

Het resultaat was toch wel een klein houthakkertje in mijn hoofd de volgende dag. Dit heeft, naast de piscola’s, ook te maken denk ik met het feit dat je het nodige zweet in je slaap vanwege de hitte. Het resultaat is een tekort aan vocht en enorme kramp in je poten als je je de volgende ochtend uitrekt. Vandaag dus een beetje rustig aan gedaan, hoewel: ik had nog wat korte broeken en een zwembroek nodig. Vanwege het beperkt toegestane baggagegwicht had ik weinig korte broeken en geen zwembroek meegenomen. Ik besefte me echter pas tijdens de broekenjacht dat een gemiddelde Chileen 1.23m is en dat de maat ‘Largo’ in equivalent is aan kindermaatje 164 in Nederland. Goed, uiteindelijk toch geslaagd, maar dat heeft wat bloed, zweet en tranen gekost.

Die avond hebben we, Bruna, twee andere dames die hier heeft leren kennen en ik chill in ons huis gedineerd om vervolgens onder het genot van een goede Chileens rode wijn de vrij benauwde avond te laten passeren. Ik geef het je maar te doen...

Hasta Pronto!